Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/347

i czysta radość, których napróżno szukalibyśmy wśród najświetniejszych powodzeń. Pustelnicy ci, przy końcu wieczornéj modlitwy ściśle rozważając sąd ostateczny, pobudzają się do nieustannéj czujności, i gotują się do ścisłego rachunku z każdéj chwili życia, jaki wszyscy zdać będziemy musieli.“
 Pustelnicy, o których św. Chryzostom mówi, byli z okolic Antyochii. Idąc drogą z Antyochii do Seleucyi, spotykamy rzek siedm. Są to strumienie wypływające z góry, leżącéj na przeciw Antyochii. Górę tę zowie Gillaume de Tyr, Montagne Noire, Starożytni Pierius, Arabi Gebel-el-Hamar. Wypływająca ze źródeł woda zowie się Neros, i górę dla tego nazwano Montagne noire. I de Vitry w XIII wieku mówi: że na tych górach widział wiele klasztorów łacińskich, i greckich, pustelników różnych plemion i narodów. Pustelnicy i zakonnicy antyochejscy zachowywali przepisy, regułę pustelników Tebaidy. Jednocześnie z Tebaidą zaludniły się pustynie góry Pierjus. Słońce chrystyanizmu w Antyochii i jéj okolicach świéciło. Chrześcijaństwo i Kościół w Antyochii, był jednym ze znakomitszych i kwitnącym. W Antyochii zajaśniał mąż Boży, który się tu nad brzegiem Orontu urodził; któż mu wyrówna w wymowie, w dziwnéj słodyczy, z jaką opowiadał słowo Boże. Jego usty duch Boży kruszył i zachwycał, doktór, ojciec Kościoła jeden tylko nazwany Złotousty. Ojcowie święci nazwali go opowiadaczem wyroków Bożych. Genijalne zdolności mając, oddał się zupełnie w młodości naukom, których wykład w Antyochii w wieku IV był bardzo znakomity. Poświęcił się wyłącznie nauce chrześcijańskiéj; zrozumiawszy jéj główny cel i ducha, przyjął habit pokutny, został mnichem, pustelnikiem w cichéj dolinie, u stóp góry Pierjus. Žył z innémi mnichami przez lat cztéry, wyzuwszy się z wszelkiéj własności. O chlebie i wodzie żył jako św. Paweł lub Antoni. Po tėj próbie, na dwa lata zamknął się w piaszczystéj jaskini, w któréj nigdy się nie kładł, i stojąc sypiał.