dryjskiej, cudownie przez aniołów przyniesione. Piérwszą wzmiankę o klasztorze na górze Synaj, mamy w IV wieku od uczniów św. Jana Chryzostoma. Z nich był najznakomitszy św. Nilus, który długo mieszkał w tym klasztorze, był jego przełożonym i miał ucznia, duchownego syna, św. Teodolusa. Przy nim mieszkało dwudziestu zakonników w osobnych grotach, celach, wiodło żywot pustelniczy. Zgromadzali się w kaplicy krzaku Mojżeszowego, która już istniała i którą św. Nilus zastał. Potém dopiéro na miejscu téj kaplicy wzniósł wspaniały gmach, kościół z klasztorem, cesarz Justynijan gorliwy chrześcijanin i pragnący wznieść sławę i wielkość Kościoła; znaczną summę na ten cel ofiarował. Architekta był sławny Errostrat. W czasie budowania gmachów klasztornych, woda, któréj brakowało, najświéższa, najzdrowsza cudownie wytrysnęła i dotąd się znajduje. W okolicy Synai wzniesiono trzy inne klasztory i kościoły, w Kolzum-Elim, i Erras-Raja. Dekretem cesarza Justyniana, przełożony klasztoru Synajskiego wyniesionym był na godność prymasa, i miał zwierzchność nad klasztorem Synai, i trzema w téj okolicy będącémi. U stóp góry Synai, założono osadę chrześcijańską Deir-el-Abid, która została potém zniszczoną przez Beduinów, i na jéj miejscu powstała osada mahometańska Deir-el-choaib. Przed ufortyfikowaniem klasztoru, niejednokrotnie zakonnicy synaiscy byli wymordowani. Góra przeto Synai szczyci się wielu męczennikami. W piérwszych wiekach chrześcijaństwa aż do czasu Cerularyusza, Kościół wschodni pomimo różnicy obrządku, jednę miał wiarę z Kościołem rzymskim i wspólną miłość; ubiegano się wspólnie o nabycie coraz wyższéj doskonałości. Kościół wschodni zostając w jedności miał Świętych nauczycieli, doktorów, prawdziwe skarby, które są dotąd ozdobą całego Kościoła, i wtedy w klasztorze Synaiskim zakonnicy odznaczali się wielką pobożnością, świętobliwością. Klasztor w Synai, chlubi się wielu świętymi, i znakomitymi mnichami, uczonymi ludźmi, jakimi są: św. Anastazy Synaicki, św.
Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/364
Ta strona została przepisana.