dnim Kościele byli gorliwi chrześcijanie, biskupi, mężowię uczeni, kapłani, którzy szyzmie, rozerwaniu się, stawili najsilniejszy opór. Święty Ignacy patryarcha konstantynopolitański, i tylu innych znakomitych duchownych, świeckich mężów; zakon rycerski na górze Synai, kawalerowie św. Katarzyny, zachowali wierność powszechnemu Kościołowi, i nie dzielili szyzmy mnichów, zakonników greckich na górze Synai. Nie wszyscy mnisi przejęli się duchem nienawistnej, zawziętéj ciemności, niektórzy z nich kochali światło prawdziwe, i tę świętą Chrystusową miłość, która tylko z jedności dwóch kościołów i z posłuszeństwa stolicy rzymsko-Apostolskiej, wypływa. Jako uczony Symeon zakonnik, któremu zawdzięczamy ocalenie rękopismów św. Jana Chryzostoma, i oddanie ich Benedyktynom, którzy je całemu światu ogłosili. Symeon wywiózł z łona szyzmy ciało św. Katarzyny męczenniczki, i złożył je we Francyi, w kościele św. Trójcy, koło Rouen, który odtąd się zwać zaczął kościołem św. Katarzyny na górze (5. Catherine du Mont, S$. Catharina in Monte). Mnisi greccy temu najsilniéj zaprzeczali, i zaprzeczają; w marmurowéj trumnie okazują ciało téj świętej męczenniezki, jako by było tam złożone. W Kościele zachodnim jest podanie i wiara, że ciało jej we Francyi jest złożone. Wszystkie droższe relikwie wschodnie, po owładnieniu Islamitów krajami chrześcijańskiémi, przeniesione zostały przez gorliwych wyznawców na Zachód; i o téj przeto relikwii wątpić nie można. Głównym a kardynalnym tego dowodem jest zniknienie jednoczesne i ustanie bractwa kawalerów św. Katarzyny; którzy ani siłą, ani napadem, ani zakazem władzy nie zostali usunięci; ale sami się rozwiązali, i z góry Synai ustąpili, gdy ciało zostało przeniesione. Wierni byli jedności św., tegoż ducha i wiary, co uczony Symeon Synaicki. Za ich pomocą ciało to zostało z klasztoru Synaiekiego wywiezione.[1]
- ↑ Te szczegóły są zapisane w propagandzie Rzymskiéj i ztamtąd nam udzielone.
