Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/369

i ostatniej chwili, w zachwyceniu był i uwielbił ją. Maksencijusz w całéj swéj potędze i zapalczywości, przerażał się i drżał daleko silniéj jak jego niewinna i święta ofiara. Rozkazał urządzić narzędzie wielkiéj katuszy, maszynę o kołach želaznych, najeżonych ostrémi nożami, ale te koła zaledwie się dotknęły ciała Pańskiéj Oblubienicy, podruzgotane zostały. Kawałki żelaza i drzewa rozlatując się, wielu ludzi pokaléczyły. Wtedy publicznie wyznali wiarę w Zbawiciela: cesarzowa Augusta, hetman Porfiryusz, i dwustu żołniérzy. Wszystkich na śmierć cesarz wskazał, i otrzymali koronę swego wyznania. Najsrożéj zamęczoną została cesarzowa Augusta. Przed ścięciem głowy, kazał jéj cesarz piersi oderwać. Jeszcze po raz ostatni najgwałtowniéj usiłował skłonić Katarzynę do odstąpienia od Boskiėj wiary; kusił ją, ku niéj się zmysłową chucią zapalał; Katarzyna coraz była mocniejszą, coraz silniéj pragnęła śmiercią wyznać swą wiarę. Gdy szła na śmierć, otaczały ją niewiasty z znakomitszych domów, i płakały, uboléwając, że śliczna dziewica wśród bogactw, w kwiecie życia umiéra. Ale Katarzyna śmierci się nie ulękła, była pogodną, i coraz piękniejszą. W chwili ostatniéj radość i zachwycenie rozjaśniły jéj oblicze. Skruszyła potęgę okrutnego cesarza anielskiém w niebo wejrzeniem. Czysta, niewinna, i święta; na ziemi już nie była człowiekiem, ale aniołem. Dziki morderca w okrutnéj złości swojéj uczuwał niemoc i rozpacz. Katarzyna publicznie pewnym, przenikającym głosem, tę w ostatniéj chwili życia swego wyrzekła modlitwę:
 „Dziękuję Ci, Panie Jezu, Chryste, Boże mój, žeś postawił na mocnéj skale nogi moje, i sprawiłeś szczęście moje!! Wejrzyj Panie! z wysokości na ten lud stojący i daj Mu światłość wiary Twojéj, aby wszystkim chwalebne zostawało imię Twoje na wieki.“ Tak się modliwszy ścięta jest. Ciało jéj wzięte od aniołów, na górę Synai niesione, i tam rękoma ich złożone, strzeżonę było na cześć i chwałę