Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/375

dzi się do klasztoru św. Katarzyny, który jest u spodu góry Synai zbudowany; gdzie są pielgrzymi najgościnniéj z wielką radością przyjmowani.
 Góry Synai i Oreb wychodzą z jednego fundamentu. Wewnątrz tych gór obu na równinie jest „klasztor 40 świętych,“ i tu się z sobą rozdzielajg. Inne góry z sobą splątują się i wiążą; góra Oreb oddzielnie już występuje zupełnie z innémi górami, i góra Synai od téj się rozdzielonéj równiny z nią się nie łączy. Góra Synai jest wyższą od Orebu, i wszystkich innych. Na szczycie góry Synai, jest miejsce płaskie, jakby umyślnie wyrobione dla umieszczenia ludzkiego ciała. Wedle tradycyi Kościoła Aniołowie przynieśli ciało św. Katarzyny Aleksandryjskiéj, panny i męczenniczki, położyli je na samym szczycie Synai. Góra skalista, twarda, jako wosk miękki, tam, gdzie ciało było złożone, zmiękła, i ślad położonego ciała na wieki został. Aniołowie strzegli tego ciała przez lat trzysta, póki nie zostało przeniesioném do kościoła św. Katarzyny. „Po obojéj stronie tego grobu są w skale znaki Aniołów, którzy ciała tego świętego strzegli, i nie odstępowali.“
 Na górę Oreb wstępuje się przykrémi bardzo miejscami, i dochodzi się naprzód do źródła, potém do kaplicy N. M. Panny. Žródło wytrysnęło na pamiątkę objawienia cudownego N. M. Panny. Na górze Oreb wylęgały się węże, żaby, rozmaite zjadliwe płazy; zakonnicy dłużéj wytrwać nie mogli. Poszli z procesyą święte pożegnać miejsce i opuścić je postanowili. W miejscu, gdzie jest kaplica N. M. Panny, ujrzeli Matkę Boską, która zaleciła im pozostać. W dowód, że to nie było przywidzeniem, ale istotném, prawdziwém zjawieniem, wytrysło w czasie modlitwy zakonników źródło, i płazy wszystkie zginęły. Wtedy postawiono kaplicę dla N. M. Panny. „Źródło wody wszystkich uweseliło, i dotąd orzeźwia idących na górę, i zstępujących. Stąd idąc przyszliśmy do miejsca, gdzie od jednego kraju góry