Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/386

tornéj ciszy, występują z bronią w ręku przeciw zewnętrznym napastnikom. Sądząc z wysokości wież i fortów, wnosiliśmy, że nieprzyjaciel nieraz zdołał się wedrzéć na nie; odgadywaliśmy nadaremno, jaki tu być może most zwodzony, i gdzie wnijście do téj fortecy niedostępnéj. Otóż jest to kosz z gatunkiem windy, za pomocą któréj zakonnicy dostają się i wychodzą z klasztoru. Otwór z daszkiem drewnianym, znajdujący się jak najwyżéj w murze, służy ku temu celowi, i zabezpiecza od wszelkiéj niespodzianėj napaści. Taż sama winda służy do dźwigania wszelkich ciężarów, poruszaną bywa przez zakonników. Tąż drogą dostaje się i drzewo do klasztoru, które arabowie przywożą.
 W dniu na to oznaczonym zakonnicy rozdają chléb, ryż ubogim sąsiednich pokoleń; byliśmy obecni rozdawaniu téj jałmużny. Chléb przez ten otwór w górze zdawał się spadać z nieba. Pewni byliśmy, że tą powietrzną szezególniejszą drogą dostaniemy się do klasztoru, ale, niestety, przybyliśmy już za późno. Ulepszenia doszły i do Synai. Mnisi zbudowali podwójne wrota w nowym stylu, ale najgorszym. To nowe wnijście, któreśmy piérwsi naszém przybyciem uczcili, zastąpiło windę i kosz. Teraz same tylko wory z ryżem, i mąką, mają przywilej dostawania się do klasztoru tą artystyczną, dawną drogą, któréj chcieliśmy koniecznie spróbować, ale reguła klasztorna stanęła na przeszkodzie naszéj nadziei, i bujnéj fantazyi. Mnisi nie pozwolili, abyśmy robili igraszkę, i jakby hustawkę z ich windy.
 Zwiédzenie klasztoru było bardzo interesujące. Naprzód przedstawiliśmy się przełożonemu, który był w bibliotece. Jeden z ojców przyjął nas w sali gościnnej. Chcąc się tam dostać, musieliśmy przejść kilka pochyłości, wiele stromych schodów, ciemnych kurytarzy; potém znaleźliśmy się w nowym oddziale budynków, które zdawały się tworzyć drugie małe miasto, zbudowane nad piérwszém. Obszérny dziedziniec, ozdobiony trzema pysznémi cyprysami, zajmował środek tego drugiego oddziału mieszkań. Tam jeszcze po