Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/387

razy kilka zmienialiśmy kierunek, aby nakoniec dostać się na schody drewniane, jakby na széroką przepróchniałą i śliską drabinę, po któréj weszliśmy do głównego balkonu, wychodzącego na dziedziniec wewnętrzny. Przez małe drzwiczki, nasz uprzejmy przewodnik zaprowadził do sali nisko sklepionéj, któréj okna. wychodziły, jedne na dziedziniec, drugie na ogród. Oczekując przełożonego, któremu dano znać o nas, mogliśmy zrobić przegląd téj komnaty, gdzie różne były godła religijne, krucyfiksy, portrety mnichów, napisy greckie, i najrozliczniejsze wota; razem i zbiór rozmaitych rzeczy potrzebnych do zwyczajnego użytku, jako fajek, kopciuchów na tytoń.
 Po powrocie przełożonego z biblioteki nastąpiło nasze przedstawienie, przyjęcie było najgościnniejsze, ale na migi tylko. W mowie tłumacz nas zastępował, a my ograniezaliśmy się na lekkim, potwierdzającym uśmiéchu. Ta niema nasza rola dozwalała przypatrzéć się naszym gospodarzom. Przełożony miał lat około sześćdziesięciu, o rysach wyrazistych, którym włosy szczególnéj białości, jeszcze więcéj nadawały wyrazu. Długa i miękka broda spływała mu aż do pasa, jakby fala śnieżna na czarne fałdy sukni, która go od głowy aż do stóp okrywała. Jako kapłan Kościoła greckiego, miał na głowie kołpak, długi welon zarzucony w tył, osłaniał od promieni słońca szyję i ramiona. Przedstawił nas innym zakonnikom klasztoru, z których najstarsi przyszli do nas, i znowu się ponowiły powitania na migi, i też same uśmiechy. Twarze starszych wyrażały słodycz, ubiór poważny nadawał im pozór starożytnych patryarchów Kościoła bizantyńskiego, których wizerunki ściany ozdabiały. Posługiwali się oni w swém nabożeństwie wielkiémi paciorkami, i psałtérzem w greckim i arabskim języku.
 Starożytne, nieocenione manuskrypta znajdują się w bibliotece klasztornéj. Przystęp mają pozwolony sami zakonnicy. Nasza profesya malarzy i wspaniałe nasze oficyalne dromadery, wpłynęły na zniesienie téj trudności. Przełożony