źniéj dobudowane, i mówią tak historycy: Cerkiew tylka była w piérwszych czasach wymurowaną, i wieża, baszta, w któréj przełożony z usługą się mieścił. Klasztoru nie budowano, gdyż starce pustelnicy mieszkali w pieczarach. Wejście do cerkwi jest z przysionka trzema drzwiami wewnątrz kolumny z krągłémi arkadami, i dwa ołtarze, jeden nad drugim postawione. Zupełnie przypominają kościół św. Zofii w Konstantynopolu, przez cesarza Justynijana postawiony.“
„To podobieństwo architektoniczne wewnątrz dwóch kościołów św. Zofii, i Synaiskiego, jest nowym dowodem, że świątynia Synaiska jest fundacyi cesarza Justynijana.
W obrazie wielkiego ołtarza, zrobionym przez prezbytera Teodora, oprócz Zbawiciela przemienionego, unoszącego się w nadprzyrodzonćm świetle i jasności, między stojącymi obok Niego Mojżeszem i Elijaszem, i u nóg Jego trzech apostołów; są wizerunki dwunastu proroków. Nad głowami ieh światłe promienie, znamiona darów Ducha św. i dwunastu Apostołów. Każdy z nieh ma w ręku albo kartę albo księgę, albo liliją, albo ptaka. Wszystko zrobione z pięknéj bardzo mozajki. Kamienie różnokolorowe z wielkim artyzmem z sobą spojone. Zbawiciel, Mojżesz i Elijasz prorocy; Jakób, Jan i Piotr apostołowie, dwunastu proroków, dwunastu apostołów, cesarz Justynijan, żona jego Teodora, Ihumen Jan Listwicznik, ogółem trzydzieści trzy osób w całéj postaci jest z mozajki wyrobionych.“
Podziwiać należy moc Bożą i cud Jego, gdy tyle chrześcijańskich kościołów na całym Wschodzie, szczególnie w Synaiskim półwyspie zostało zburzonych, zniszczonych, ocalał tylko główny Synaiski sobór N. M. Panny. Takim jest dotąd, a najszczególniéj obraz wielki, jakim był za cesarza Justynijana. „Po prawéj stronie z mozajki, zrobiony obraz krzaku gorejącego i niespalonego, i Mojżesz zsuwający sandały i przyjmujący od Boga przykazania Jego. Ołtarz, kopuła są ozdobione indyjskim szylkretem, na którym są pię-
Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/431
Ta strona została przepisana.