to jest Matki Boskiéj Gromnicznéj i Podwyższenie św. Krzyża, z których piérwsze w VI, drugie w VII wieku są ustanowione; rękopism ten przeto jest późniejszym od czasu Teodozyusza Wielkiego. Być może Teodozyusz III, panujący w 717 roku darował go Synaitom. Ze znaków nadlinijowych w rękopiśmie, które w XI wieku zostały wprowadzone, sądzę, że do tego należą czasu.“
3. Psałtérz, zadziwiający z nadzwyczaj drobniutkiego charakteru. Sto pięćdziesiąt psalmów jest bardzo pięknie napisanych, czytelnie, bez skróceń, najzgodniéj z tekstem, bez żadnéj omyłki, na sześciu pargaminowych stronnicach, rękopism in 12. Księża Synaici utrzymują, że go napisała mniszka Kasya. W X wieku Grecy wtedy zadziwiali charakterem delikatnym, drobniuteńkim. „Ojcze nasz“ i „Wierzę“ spisywali czytelnie na takim kawałeczku papiéru, który się mieścił w orzechu włoskim.
4. Z wieku X in 4to na pargaminie, drobnym i czytelnym charakterem „Chrześcijańska topografija Koźmy Indopławatela“. Na czystych stronnicach, marginesach i wśród tekstu są karty geograficzne, astronomiczne rysunki, bardzo żywo koloryzowane. Kopije rysunków i map, robionych przez Babilończyków, których się trzymano w nauce astronomii w Aleksandryi, którą wykładał wielki Patrycyusz, rodem Obaldejczyk. Autor tego rękopismu był jego uczniem, i tak w nim mówi: „Ziemia jest podobną do ognistéj góry; im się bardziéj podwyższa, tém więcéj się zwęża, u szczytu swego jest coraz węższa; obléwa ją ocean, ale kuli ziemskiéj nie zakończa. Za oceanem, przy samym końcu ziemi, jest ląd stały, do którego dosięgnąć nie możemy, na którym mieszkali ludzie przed potopem.“
Do rzadkości synaickich należą obrazy abisyńskie, afrykańskie, indyjskie z piérwszych wieków ery chrześcijańskiéj, przed Mahometem. Do najdalszych krajów między plemionami czarnémi, apostołowie i ich uczniowie wnieśli światło Chrystusowéj wiary, którą najzupełniéj islamizm tam zni-
Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/445
Ta strona została przepisana.