Roku 1481, dnia 10 kwietnia. Świadectwo dane przez przełożonego Makarego, wysłanemu do Europy Atanazemu, przedstawiając chrześcijanom potrzebę, nędze, uciski klasztoru Synaiskiego, zaczyna się od tych słów: Macarus, indignus Abbas sacrae Missionis in Monte Sinai omnibus habitantibus im civitatibus... orthodoxae fidei christianis et venerabilis sacerdotibus... nobilibus... gratia et pax et misericordia sit a Deo omnipotente i t. d.“
Klasztor Synaiski oddawna znał i używał języka łacińskiego, niepodobna myśléć, aby na ten raz jeden był użyty; oddawna byli z nim obeznani, i w nim biegli. Wysyłając li wyłącznie do Europy, to jest do chrześcijan katolików, i pisząc „orthodoxae fidei christianis,“ nie był zaciętym szyzmatykiem, bo by tego nigdy nie powiedział.
Już się zawiązywały nieporządki, nieposłuszeństwa między mnichami w klasztorze; dla téj przyczyny Eugenijusz, arcy-biskup przez sobór konstantynopolitański uznany i postanowiony, chciał złożyć przełożeństwo. Uprosili go starsi zakonnicy aby się został, i rzucił klątwę na tych, którzyby mu się nie powodowali.
Janczarowie Raifscy powiedzieli egipskiemu baszy, że księża Synaici, znajdujący się meczet na górze Synai zmienili na magazyn wódki. Fałszywe donosienie te rozdraźniło tak Turków, że chcieli klasztor zburzyć i pozabijać zakonników. Ojcowie sprzedali bardzo drogą czaszę, w której była święcona woda, i koronę Matki Boskiéj za 313,500 pia-
