dróży, czy dla interesów klasztornych; wysłany, u Epitropa mieszka, jak w domu własnym, i utrzymuje się jego kosztem.
Z dawnych czasów na Wschodzie zapisywano wielkim klasztorom klasztorki mniejsze z domami do nich należącémi, z dobrami; jak n. p. w Mołdawii i Wołoszech z pięć klasztorków do synajskiego należy. Synajski klasztor wysyła swego tak zwanego Eksarchę, który zarządza klasztorkiem małym, utrzymuje go w porządku, a dochody do głównego klasztoru odsyła. Są i kwestarze, z greckiego nazywani Taksydyarowie, zakonnicy, którzy z relikwijami świętych Pańskich, otrzymawszy błogosławieństwo i pozwolenie od biskupa, do którego dyecezyi się udają, jeżdzą po wsiach i miastach, święcą wodę, mają nauki, spowiadają, obchodzą z relikwijami najdalsze miejsea. W księgę, która się pamiętnikiem nazywa, wpisują żywych i umarłych. Zbiérają jałmużnę: pieniądze, chleb, rzeczy, wszystko, co kto daje. Kupują domy, własności, ziemie dla klasztoru. Zakładają domy klasztorne, to jest dziedzińce ogrodzone, w których i budowy różne, i cerkwie się mieszczą. Te pielgrzymki, podróże od dziesięciu do siedmnastu lat trwają. Wracają potém do klasztoru, z wielką czcią przyjmowani. Oddają co zebrali, co dla klasztoru przysporzyli. W czasie trwania taksydu kwesty, mieszkają u Syndyków, czyli u Epitropów. Za czasów potęgi tureckiéj, która tępiła chrześcijaństwo, ci kwestarze utrzymali religiję chrześcijańską, i wstrzymali renegacye, które były już bardzo wielkie. Po najdalszych chodzące zakątkach, gdzie nie było kapłanów, modlitwą, nauką, święcéniem wstrzymywali od przyjęcia islamizmu, utwierdzali w wierze, zachęcali do wytrwania. Ocaliła i uratowała religiją chrześcijańską, będącą w najwyższém niebezpieczeństwie, i prześladowaniu; ta jedyna tylko misya cerkwi wschodniéj przyniosła zbawienne owoce. Dawniéj klasztor synajski wysyłał 60 taksydarów; dziś tylko trzydziestu.
Rząd egipski obowiązany bronić od Beduinów klasztor synajski. Wolny od cła i haraczu może majątki swoje da-
Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/478
Ta strona została przepisana.