Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/486

 Treść tych napisów jest pospolita: „Salut à N. fils de N. Souviens toi de N. fils de N. pour son bien. Que N. fils de N. soit béni.“
 Nabateeńskie inskrypcye, które doktór Bek wynalazł na górze Jebel-el-Nour zowiąc je Synaityckie, nie są żadnym dowodem, że ta góra jest Synai biblijna.
 W liście, zaadresowanym do pisma „Times“ M. T. W. Holland utrzymuje, że nie Jebel-Nour, jak sądził doktór Bek, ale Jebel-Mousa, u spodu któréj jest klasztor św. Katarzyny, jest prawdziwém Synai. Pan Wilson to samo utrzymuje; do napisów Synaickich nie przywiązuje żadnéj wagi, bo one są rozsiane w całym kraju.
 Izraelici wszedłszy do Palestyny, o górze Synai, która była za granicą ziemi Obiecanéj zapomnieli. Nie było przeto pewności, która z gór jest ową górą Mojżeszową. Chrześcijanie w IV wieku, mnisi, pustelnicy zaczęli szukać i badać. Górę Jebel-Mousa, u spodu któréj jest klasztor św. Katarzyny, uznano biblijném Synai, zgodnie z wszystkich wieków tradycyą, ze zdaniem Kościoła i całego chrześcijaństwa. Przeciwne zdanie nigdy się nie utrzymało. W VI wieku podróżnik Cosmas Indicoplaustus wnosił, że Serhal była prawdziwém Synai. Jego zdanie popiérali najsilniej Burckhard, Lepsius, Barllelt, John Hogg, Ebers. Zdanie tylu ludzi uczonych nie utrzymało się, upadło, chociaż je opiérali na księgach Mojżeszowych, z ich opisów podobieństwo wyczytywali.
 Inni podróżnicy utrzymywali, że Jebel-Safsanah na północy Jebel-Mousa jest prawdziwém Synai, u spodu której jest dolina Er-Raha, którą inżynierowie angielscy zmierzyli; wedle ich zdania tak jest obszérną, że na niéj mógł się cały lud Izraelski pomieścić. To zdanie zostało zupełnie obaloném.
 Z doliny Er-Raha nie widać szczytu Jebel-Mousa, który jest biblijném Synai. Czytamy w Exod. XIX. 17. (Mojżesz rozkazał wyjść ludowi z obozu swego, aby się nie znajde-wał przed obliczem Pańskiém. Lud obozujący w Er-Raha,