kościelne, i mówić dobrze językiem narodowym. Skłonność do gorących napitków, chciwość, zapał do zysków, prędkość, przelanie krwi nie tylko ludzkiéj ale zwiérzęcéj, oddala od patryarszego stanu.
Patryarchy Koptów nie utwierdza ani sułtan, ani basza egipski. Ma pod zarządem swoim trzynastu biskupów: Jerozolimski, Aleksandryjski, Fajumski, metropolita Abisyński, i īt. d. Koptscy biskupi są razem i sędziami ludu. W każdéj dyecezyi jest nie mniéj jak 2,000 ludzi płci męskiéj; utrzymują się składką piéniężną, 27 pudów chleba, i pięć rubli srébrnych każdy dom daje dla biskupa. Przy poświęceniu arcybiskupa bywa wielka uczta. Kiedy patryarcha wyjeżdza, Koptowie całują kamień, na którym stał, siadając na konia. Duchowieństwo jest u nich wybiéralne. U nich, jak u wszystkich chrześcijan, są spowiedzie, olejem św. namaszczenie. Przy poświęceniach na kapłana, protopresbitera, biskupa, metropolity, są dla każdego oddzielne obrzędy, i nabożeństwa. Chleby do Eucharystyi, Prosfory, są u nich pszenne, bez oliwy i bez soli, z pięcią krzyżykami na wiérzchu, z napisem naokoło: „święty Boże, święty mocny, święty nieśmiertelny.“ Kiedy je urządzają, czytają psalmy. Przy dawaniu ślubu nowożeńcom pomazują oliwą koszulę młodzieńca i dziewicy, związują razem; i pierścienie do ślubu są przynoszone. Kiedy się urodzi córka, matka po ośmdziesięciu dniach dopiéro wchodzi do cerkwi, a kiedy syn, po cztérdziestu. Koptowie utrzymują, że te słowa: „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu“ wyrzekł pierwszy św. Jan Chrzciciel, gdy ujrzał Chrystusa Pana, przychodzącego do Jordanu, i Ducha św. w postaci gołębicy nad nim; a modlitwę, którą powtarza Kościół: „Święty Boże, święty mocny, święty nieśmiertelny“ wyrzekli piérwsi Józef i Nikodem, gdy namaszczali ciało Chrystusowe, zdjąwszy Je z krzyża.
Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/513
Ta strona została przepisana.