Ewangielia św. Jana Cap. 1. Oto jest świadectwo Jana gdy do niego posłali kapłani Jerozolimscy i Lewici, zapytując kto jesteś? Wyznał że nie jestem Chrystusem, więc Elijaszem jesteś? Odpowiedział, nie. Czemże jesteś, powiédz, abyśmy dali odpowiedź tym, którzy nas posłali, co o sobie mówisz? rzekł: Jestem głos wołającego na puszczy. Prostujcie drogi Pańskie, jako mówił Izajasz prorok. A wysłani od Faryzeuszów rzekli doń: Dlaczegóż chrzcisz? jeśli nie jesteś ani Elijaszem, ani prorokiem. Rzekł im, ja chrzczę wodą, ale jest wśród was, którego nie znacie, który przyjdzie po mnie, a stał się przedemną, a którego nie godzien jestem rozwiązać rzemyka u obówia Jego. Innego dnia ujrzał Jan idącego Jezusa, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzéchy świata! Oto jest ten, o którym mówiłem, przyjdzie po mnie mąż, który się stał pierwej, i który był przedemną. Ja Go nie znałem, aby Go okazać w Izraelu, i świadczyć o Nim, przyszedłem chrzcić wodą. Dał świadectwo to Jan, mówiąc: Widziałem jako gołębica zlatująca z nieba, i siadła na Nim. Ten, który mię posłał chrzcić wodą rzekł: Na kim ujrzysz Ducha zstępującego, Ten jest, który chrzei Duchem. I widziałem, i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym.
Tyle mamy wspomnień o Jordanie w księgach starego Zakonu, w Mojżeszu, Jozuem, a w nowym, we wszystkich 4 Ewangelistach.
Rozłożyliśmy namioty około Jericho, przy źródle Elizeusza, do samego miasta nie wchodząc. Nie wiem przeto czy się dotąd znajduje tam wieża czworograniasta, czyli jéj odłam, na tém miejscu, gdzie był dom Zacheusza. Jericho obalone od Jozuego, od tego czasu nigdy się nie podniosło. Jozue rzucił przekleństwo na tych, którzyby je odbudować
