chcieli. Przekleństwo to się wypełniło na Hielu z Bethelu, który miasto wskrzesił, i z całem potomstwém zginął. Radziwiłł widział ślady murów w wałach, w pagórkach, które były na miejscu wież, niegdyś wzniesionych w opasującym murze. Była to twierdza broniąca przystępu do Palestyny, cudownie przez Jozuego obalona, i lud Izraelski wszedł do Palestyny, jako zwycięzca do dziedzictwa mu oddanego ręką Boga, któremu nie dochował czci i wiary. Dziś gruzy Jericho, połączyły się z ruiną Izraela wygnanego z ziemi ojców. Z wielkiego kwitnącego królestwa pozostali przychodnie i pielgrzymi Izraela poświęceni łzom i modlitwie, kończąc tu życie wśród tych pamiątek. Około Jericho żyżniejsza okolica od Jerozolimskiej, słynęła dawniéj z urodzajów ziemi i owoców. Dziś cała Palestyna skamieniała. Ręka Pańska odjęła jej żyzność i wdzięk. Został olbrzymi szkielet. Stopy Zbawiciela gdzie na tym kamieniu stanęły, tam wytrysnęły źródła wiekuistej łaski Bożej, z których pielgrzymi mogą orzéźwić, uzdrowić i uszczęśliwić dusze swoje.
Księgi Jozue. Cap. VI. „Rzekł Pan do Jozuego: Oto oddam w ręce twoje Jericho, króla jego, i wszystkich meżów jego, okrążając miasto wszyscy rycerze ciągle przez dzień cały, tak czyniąc dni sześć. Siódmego dnia kapłani niech wezmą tręby w czasie jubileuszu używane, i poprzedzają arkę Przymierza, z którą obejdą razy 7 miasto, a kapłani niech trąbią. Gdy już silnie zagrzmią trạby, wtedy niech lud cały wołać zacznie wielkim głosem, mury miasta upadną. Jozue zawołał kapłanów, i rzekł im: weźcie arkę Przymierza, i siedmiu kapłanów z siedmiu trąbami Jubileuszowémi, niech idą z arką Pańską. A wszyscy którzy są uzbrojeni poprzedzać mają, a za arką iść będzie lud pospolity. I tak obchodźcie codzień miasto, grając na trąbach“. Ludowi zalecił, aby szedł za kapłanami i za głosem ich trąb milcząc, ust nie otwierając do dnia, w którym odbiorą, inny rozkaz. Tak procesya z trąbami, kapłani z rycerstwem i ludem codziennie obchodzili miasto Jericho, i wracali do
Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/96
Ta strona została przepisana.
