Życie i działalność Petrarki.
Franciszek Petrarka urodził się w Arezzo[1], 20-go lipca r. 1304, z matki Elekty Canigiani oraz ojca nazywającego się właściwie Petracco (da Parenzo). Ten, jako notaryjusz publiczny, niemałego jak się zdaje w mieście swojem znaczenia, właśnie w roku owym wraz z Dantem próbował pośredniczyć w sprawie Florenckich wygnańców, korzystając z chwili, w której Papież Benedykt XI-ty[2] jako istny anioł pokoju, przez legata swego kardynała del Prato, usiłował pogodzić tak zwanych Czarnych z Białymi. Układy jednak spełzły na niczem — poczem, gdy Czarni stanowczo wzięli górę, Petraccowie równie jak Dante zmuszeni uchodzić z Florencyi, schronili się do swej posiadłości Incisa, położonej w dolinie rzeki Arno. Przyszły Petrarka miał wtedy ledwie siedm miesięcy życia. Jednak i tu nie znaleźli spokoju. Po latach kilku, wytoczono im tajemniczy jakiś proces inkwizycyjny, skutkiem którego zaocznie skazano ich na wygnanie z granic Rzeczypospolitej, i na wyzucie z wszelkiej własności. Wtedy udali się do Pizy, zkąd znów po niedługim pobycie przenieśli się do Awinionu, gdzie na dworze papieskim, wygnaniec Florencki, wytrawny prawnik, jak się zdaje niebawem korzystne znalazł pomieszczenie. W mieście tem, Petrarka począł pobierać pierw-
- ↑ Starożytne Arretium, jedno z dwunastu miast związku Etruskiego, słynne niegdyś ze swoich wyrobów ceramicznych, a także jako miejsce urodzenia Mecenasa.
- ↑ Słusznie za świętego uznany. Ostatni to był z tych, którzy jeszcze w Rzymie Stolicą Piotrową zasiadali (1303—1304). Po nim już Klemens V-ty do Awinionu ją z sobą przeniósł — co trwać miało, jak wiadomo,lat siedmdziesiąt z okładem, to jest: całe życie Petrarki.
