Strona:PL Ferdynand Antoni Ossendowski - Życie i przygody małpki.djvu/114

 — Nie mogę! — odparł, smutnie kiwając głową. — Mój łańcuch jest z żelaza. Twarde ono, ciężkie i dzwoni przy każdem poruszeniu.
 Milczeliśmy, a Zo-Zo uważnie przysłuchiwała się naszej rozmowie.
 — Dobrze ci jest u ludzi? — zapytałam.
 Nie odpowiedział odrazu. Namyślał się przez chwilę, a później szepnął z westchnieniem:
 — Ludzie są dobrzy dla mnie… Karmią mnie i poją… Nie rozumieją tylko tego, że ja bez wolności nie mogę żyć i nie chcę… Smutno mi jest…
 — Jak się nazywasz? — spytałam.
 — Aka — szepnął. — Tak mnie nazywali rodzice…
 — Ja znałam Akę! — zawołałam. — Połknął go wąż nad małą rzeką, w dżungli!
 — Szczęśliwy! — wyrwało się westchnienie z piersi szympansa. — Wolałbym umrzeć, niż wlec za sobą żelazo łańcucha.
 Zaczęłam płakać.
 Zo-Zo przytuliła mnie do piersi i poniosła dalej.
 Biedny, biedny Aka! Taki piękny, duży szympans! Mógłby być obrońcą, a nawet wodzem ludku swego. Tymczasem siedzi na słupie smutny i samotny. Patrzy na daleką dżunglę, i słucha, jak dzwoni ciężki łańcuch żelazny.