Strona:PL Ferdynand Antoni Ossendowski - Życie i przygody małpki.djvu/131

 Ukryłam się w kąciku za szafą. Piesek znalazł mnie i cieniutkim głosem ujadał.
 Pobiegłam ku niemu, chcąc go pogłaskać.
 Zaczął kręcić się po pokoju. Udawał, że boi się i zmyka.
 Skowytał z uciechy i piszczał radośnie.
 Nareszcie zmęczyliśmy się oboje.
 Piesek położył się, otworzył pyszczek, wywiesił język i ciężko dyszał.
 Cichutko usiadłam obok niego. Głaskałam go i drapałam za uchem.
 Wiem, że to bardzo przyjemne, bo To często w ten sposób pieści mnie.
 Nowy przyjaciel zmrużył czarne oczka, zamknął różowy pyszczek i cicho postękiwał.
 Nagle otworzyły się drzwi i jakiś nieznajomy pan zawołał:
 — Fifi, gdzie przepadasz? Chodź tu!
 Piesek z podwiniętym ogonkiem, piszcząc żałośnie, podreptał za swoim panem. Był smutny i wylękły.
 Popędziłam za nim, wołając po swojemu:
 — Fifi! Fifi! Zostań ze mną! Zabawmy się jeszcze!
 Wypadłam do długiego pokoi u o kilku drzwiach.
 To nazywa ten pokój korytarzem.