Strona:PL Ferdynand Antoni Ossendowski - Życie i przygody małpki.djvu/147

 Zo-Zo zaczęła grać na tem, co nazywa skrzypcami.
 Bardzo lubię, gdy gra! Usadawiam się wtedy wpobliżu i obejmuję Zo-Zo za nogę.
 Siedzę cichutko. Boję się poruszyć.
 Wydaje mi się, że zdaleka płyną znajome głosy.
 Co to jest? Może to szumią zielone korony drzew w dżungli?
 Może szemrze i pluska potok, biegnący z gór? Śpiewa i cicho szeleszcze wśród liści i konarów wiatr, zalatujący z sawanny?
 A to? Huczy woddali nadciągająca burza?
 Ktoś woła: Ket! Ket! Ket!
 Inny znowu śmieje się dźwięcznie. Niby świergot ptaszków. Nagle rozlega się tęskny płacz…
 Lubię, bardzo lubię grę Zo-Zo.
 Lekko, trochę smutno na sercu, lecz dobrze, bardzo dobrze!
 Gdy skończyła, zajrzałam do pokoju To.
 Siedział przy stole i pisał.
 Przypomniałam sobie, że już od kilku dni nie pisałam.
 Nic osobliwego nie zdarzyło się. Nie miałam o czem pisać.
 Zresztą byłam zaziębiona. Kichałam bez przerwy. Znowu byłam podobna do Ori-Ori.