Strona:PL Ferdynand Antoni Ossendowski - Życie i przygody małpki.djvu/171

mnie wiozła i wybijała swoje natrętne: Ta-tata, ta-tata!
 Ech! Lepiej zjeść to rumiane jabłuszko…
 Wyborne było! Słodkie i pełne ożywczego soku. Znakomicie ugasiło pragnienie.
 Uh! Uh! Uh! Co się tam poruszyło za kupą jabłek?
 Ukryłam się, lecz nie spuszczałam z oka przeciwległego kąta.
 Wkrótce ujrzałam powichrzoną, jasną czuprynę. Po chwili wyjrzała wylękła twarz chłopczyka.
 Jak to dobrze — mam towarzysza! Może nawet zaprzyjaźnimy się?
 — Ah! Ah! Ah! — zawołałam radośnie i rzuciłam mu jabłko.
 Chłopak wydał okrzyk przerażenia i schował się.
 Poszłam do niego z wyciągniętą ręką.
 Siedział za kupą jabłek. W oczach jego miotał się strach.
 — Przepraszam… litości! — szeptał i pochylił głowę.
 Czyżby myślał, że chcę go uderzyć?
 Patrzyłam na niego zdumiona.
 Podniósł głowę i spojrzał na mnie. W dużych, niebieskich oczach migotały łzy i radość.
 — Małpka? — szepnął. — Mała, śliczna małpka w ubranku?