Strona:PL Ferdynand Antoni Ossendowski - Życie i przygody małpki.djvu/186

 — Opowiedz mi, wujku Józefie, o Morycu! — poprosił Pawełek.
 — O-o-o-o! — mruknęłam cichutko. — Nie wiedziałam, że Józef jest też „wujkiem“! „Wujkiem“, jak Ori-Ori!…
 Stary akrobata tymczasem mówił:
 — Moryc był najsławniejszym szympansem… Umiał być podobnym do człowieka. Sam się ubierał i rozbierał… Palił fajkę… Jeździł na rowerze… Ślizgał się na wrotkach. Grał na fortepianie…
 — Czy umiał pisać listy? — zapytał Pawełek.
 — Nie, tego nie umiał! — odpowiedział Józef.
 — Aha! — zawołał chłopczyk. — A nasza małpka umie pisać! Ona może wszystkiego się nauczyć.
 Z wdzięcznością spojrzałam na Pawełka i dałam mu cukierek.
 Taki dobry, czarny cukierek w błyszczącym papierku.
 Zdaje mi się, że potrafiłabym robić tak, jak Moryc.
 Ubierać się i rozbierać — cóż w tem trudnego?
 Umiem przecież rozpinać i zapinać guziczki, rozwiązywać pasek.
 Palić? Każdego wieczora palę w cyrku. Nie lubię tego numeru, ale palę.