Strona:PL Ferdynand Antoni Ossendowski - Życie i przygody małpki.djvu/222

 — O-o-o-o! — zawołałam głośno.
 Zo-Zo posadziła mnie na krzesełku. Rozmawiała dalej.
 Zaczęłam się kiwać i myśleć uporczywie.
 Jak to mogło się stać? Miła pani jest duża.
 Teraz siedzi w małej czarnej trąbce i mówi.
 Czuje się, z pewnością, dobrze. Myślę, że — tak, bo śmieje się wesoło…
 — O! — krzyknęłam najgrubszym głosem.
 Podniosłam przytem obie ręce do góry.
 Oznaczało to najwyższe zdumienie.
 Taki ruch robiły szympanse, słuchając opowiadania Ngu-Ngu o jego życiu w klatce.
 Tak samo rechotała i podnosiła ręce mamusia.
 Robiła to wtedy, gdy gadatliwa Hara-Ua trajkotała o swoich przygodach.
 Zajrzałam do trąbki. Z jednego końca. Później z drugiego. Wewnątrz ciemno. Nic nie widać.
 A miła pani wciąż mówiła.
 Chwilami bardzo głośno, to znów cicho.
 Ledwie słyszałam jej głos. Był niby brzęczenie muchy.
 Jakie to wszystko niezwykłe i zagadkowe!
 Tego chyba nigdy nie widział nawet Ori-Ori?
 Zo-Zo śmiała się, patrząc na mnie.
 Postanowiłam zbadać sprawę.
 Gdy Zo-Zo wyszła, porwałam trąbkę.