Strona:PL Ferdynand Antoni Ossendowski - Życie i przygody małpki.djvu/27

że robię to nawet lepiej od niego. Bardzo kocham go!
 Chciałam zrobić mu przyjemność i odwdzięczyć się.
 — Ori-Ori! — zawołałam. — Nauczę ciebie pisać!
 Westchnął i zamyślił się.
 Po chwili rzekł:
 — Późno, moje dziecko, niestety! Żałuję bardzo! Mógłbym opisać ciekawe przygody. Teraz już za stary na to jestem…
 — Nauczę ciebie! — powtórzyłam.
 — Nie nauczysz! — szepnął. — Umiem różne sztuki, lecz do nauki nie mam głowy. To trzeba robić zamłodu… Ty jesteś córką wodza i ostatnią w rodzinie… Musisz umieć pisać. Jest to twoim obowiązkiem. Powinnaś zapisać dzieje naszego ludku.
 — Będziemy razem pisali! — nalegałam.
 — Nie! Ja nie potrafię, mała Ket! — rzekł. — Do śmierci pozostanę nieukiem…
 — Co to śmierć? — zapytałam zdziwiona.
 Zamyślił się i odpowiedział cicho:
 — Nie wiem…
 — A może wiesz, tylko nie chcesz powiedzieć? — pytałam, zaglądając „wujkowi“ w oczy.
 — Chciałbym objaśnić, ale nie umiem, — odrzekł. — Widzisz, malutka Ket, raz jeden poczu-