Strona:PL Ferdynand Antoni Ossendowski - Życie i przygody małpki.djvu/49

 — Poco ma tyle kolców na sobie? — pytaliśmy.
 — Podniósłszy je, jest bezpieczny. Nikt go wtedy nie tknie, — zaśmiał się Kyr. Niezawodnie dąży teraz do strąconego przez was drzewa. Będzie miał wyżerkę!
 Niedługo już biegliśmy, skacząc po drzewach. Drogę nam przegrodziła nieduża rzeka.
 Na brzegu wygrzewała się w słońcu rodzina krokodyli. Dokoła nich uwijały się te same szare ptaszki, które widziałam na grzbietach hipopotamów.
 Zaglądały one do rozwartych paszcz płazów, grzebały tam.
 — Znalazły też miejsce dla szukania przysmaków! — zaśmiał się „wujek“ i gwizdnął przeraźliwie.
 Stare, ociężałe krokodyle i mały, zwinny drobiazg natychmiast wpadły do wody.
 Nad brzegiem tkwiły duże czaple i biało-różowe ptaki z workami pod długiemi dzióbami. Kyr mówił, że to — pelikany.
 Co chwila wskakiwały do wody i chwytały srebrne i czerwone ryby.
 Różne drobne ptaszki kręciły się wszędzie. W oczach migało od tego barwnego bractwa.
 Wybiegło na brzeg stadko rdzawych kuropatw.
 W oddali wynurzył łeb hipopotam. Parsknął głośno i rozrzucił dokoła bryzgi wody.