Strona:PL Ferdynand Antoni Ossendowski - Życie i przygody małpki.djvu/75

 Już niczego się nie bałam. Rzuciłam się ku świecącym wpobliżu gwiazdom i uderzyłam w nie pięścią. Coś pisnęło żałośnie. Schwyciłam ruszające się w mroku stworzonko i mocno ścisnęłam. Przyjrzałam się mu uważnie. Było malutkie, szarem futerkiem okryte. Widziałam podobne na palmach. Kyr nazywał je palmowemi szczurami, Ori-Ori — wiewiórkami.
 Zwierzątko miało duże, pałające, jak gwiazdy, oczy. Było słabe i bardzo nieszczęśliwe. Nie była to wiewiórka, bo nie miała ogona. Zwolniłam jeńca i pobiegłam dalej już śmielej.
 Teraz wyraźnie doszło mnie głośne, urwane gwizdnięcie. Tak mógł gwizdać tylko „wujek“! Gwizd powtórzył się już bliżej i wyraźniej.
 Krzyknęłam:
 — Ori-Ori! Ket jest tu… sama…
 Przez potok, płynący wpobliżu, mignął czarny cień i utonął w mroku.
 Jednak słyszałam lekki szmer trawy.
 Coś szło ku mnie. Przyczaiłam się. Nie oddychałam nawet.
 — Ket! Ket! — rozległ się cichy okrzyk. — Gdzie ty? Odezwij się!
 — Jestem tu, „wujku“! Chodź, chodź, bo się boję! Wujku! — zawołałam uradowana.
 Jednym skokiem Ori-Ori był przy mnie. Gła-