Strona:PL Feval - Żebrak murzyn.djvu/137

przyciskiem. Teraz nie ja ciebie, lecz ty mnie się obawiasz pani, gdyż tajemnicę twoją posiadam.
 Margrabina nie była z owych kobiet, które łatwo pokonać się dają.
 — Biedny Jonquillu! powiedziała, posiadasz tajemnicę moją.... ale zapomniałeś, iż jestem Margrabiną Rumbrye, każde zatem oskarżenie twoje za potwarz uważane będzie!
 — Być może, ale nie poważysz się już walczyć przeciw Ksaweremu, bo potwarz ta stanowić będzie wał pomiędzy nim a tobą.... I pan Alfred nie ożeni się z panną Rumbrye, albo raczej z jej dziesięciu milionami.
 — Ale i ty odkrytym zostaniesz, każdy cię palcami wytykać będzie.
 — Opuszczę Francyę, przerwał mulat.
 Potem długie nastąpiło milczenie. Deszcz kroplisty, którego wcale nie czuła Margrabina, spadał na obnażone ramiona.
 — Carralu, rzekła głosem cichym, żądaj odemnie czego innego, a otrzymasz niezawodnie.
 — Staliśmy się więc równemi sobie, zawołał z uniesieniem mulat. Kapitulujesz pani.... No, mówił dalej z szyderstwem, będę wspaniałomyślnym, nic nie napiszesz ani podpiszesz, ale mi dopomagać będziesz!
 — Ja!... Pomagać tobie!...
 — Jestem tchórzem, wiesz o tem pani moja. Obecność twoja, silniejszym, pewniejszym raz mój uczyni....
 W tej chwili słyszeć się dał głos młodego Alfreda, przywołującego matki, której na honor przysięgał, iż z parasolem przybywał.
 — Nie... nie! wyjąkała nareszcie Margrabina, nie mogę....
 — Jeżeli nie zgodzisz się na to, opuszczam niezwłocznie zamek, i więcej nigdy mnie już nie ujrzysz.