Strona:PL Feval - Żebrak murzyn.djvu/66

mu zawsze plamę na herbowej tarczy. Margrabina ośmielona tą udaną spokojnością, zaczęła uważać męża swego, jako jednego z tych słabych ludzi, którzy bolejąc nad obrazą, zapominają o niej dla jednego uśmiechu. Pomyliła się, a kiedy błąd swój poznała, było już za późno. P. Rumbrye stał się surowym sędzią, bo jej już nie kochał.
 Margrabina żałowała serdecznie, iż dla przemijającej fantazyi, zamiary swoje pokrzyżowała. Zwróciła myśl na Helenę, lecz jej się nie udało; gdyby Helena nie była nawet napotkała Ksawerego, czuła ku tej, która zajęła miejsce jej dobrej matki, wstręt niesłychany; a powtóre Margrabia poznawszy charakter żony, stanął pomiędzy nią i córką. Nie chciał, aby związek ścisły z sobą zawarły, bo jako człowiek doświadczony wiedział, iż popsucie moralne tak się szerzy jak gangrena. Mistres Blowter zajęła miejsce przy Helenie.
 Pomimo przeszkód, Margrabina od zamiaru swego nie odstąpiła. Za powrotem starszej linii Burbonów, rodzina Rumbrye przybyła do Francyi, i Florentyna nowych nabrała nadziei. Myślała, iż zdala od miejsc, gdzie zbłądziła, Margrabia prędzej jej wybaczy i zapomni.
 Nie zapomniał wcale; ale szanując w żonie nazwisko Rumbrye, przed nikim nie wspomniał o swoich domowych zgryzotach.
 W Paryżu Margrabina upozornić mogła skromność w modzie wówczas będącą, i głowę tak wysoko nosiła, jak te, których postępowanie zupełnie nienaganne było.
 Carral korzystał także z tej okoliczności, i ukazywał się na wszystkich balach i ucztach, któremi wówczas Paryż był przepełniony.
 Mulat pysznił się bez obawy; bo któżby był mógł go poznać pod tym ubiorem hiszpańskiego szlachcica.
 Ale nagle radość jego zmieniła się w rozpacz. Florenty-