Strona:PL Feval - Garbus.djvu/109

 — Cała rzecz w tem — szepnął Lagarder — czy będzie mógł przedostać się do nas.
 — On przejdzie przez dziurkę od klucza! — odrzekł Nevers.
 Rzeczywiście w chwilę potem paź ukazał się nad brzegiem fosy.
 — Dzielny chłopiec! — zawołał Paryżanin, idąc ku niemu. — Skacz! — rozkazał.
 Paź posłuchał w jednej chwili, a Lagarder schwycił go w ramiona.
 — Spieszcie się — rzekł malec — posuwają się tam, na górze. Za chwilę nie będzie już wolnego przejścia.
 — Mnie się zdawało, że oni są na dole — odrzekł Lagarder ze zdziwieniem.
 — Są wszędzie, dokoła.
 — Ale jest ich tylko ośmiu?
 — Dwudziestu conajmniej. Gdy zobaczyli, że panów jest dwóch, wzięli kontrabandzistów z Mialhat.
 — Ba! — odparł Lagarder. — Dwudziestu czy ośmiu, co to znaczy? Wsiądziesz na konia, chłopcze; moi ludzie są na wzgórzu Gau. Pół godziny tam i z powrotem. Pędź!
 Ujął go za nogi i podniósł. Chłopiec wyprostował się i schwycił za brzeg fosy.
 Upłynęło chwil kilka, gdy głośne gwizdnięcie zawiadomiło ich, że paź bezpiecznie wszedł do lasu.
 — Do licha! — rzekł Lagarder. — Wy-