Strona:PL Feval - Garbus.djvu/151

w Brie lub Beance? O, koehaneczku, przyczepmy się mocne do tego zacnego księcia Gonzagi!
 Tymczasem ciągle mierzono i numerowano.
 Lokaj mówi! na głos: — Numer: 935, 936, 937, za dobrą dajesz pan miarę! Pomyśl, że każdy kawałek ma wartość złota!
 — Siarczyste! — zaklął Gaskonczyk. — To jednak dobra rzecz te papierki?
 — Tak debra — odparł Pospoal — że złoto i srebro mogą być wyrzucone.
 — Paskudne metale! — rzekł poważnie Kokardas. — Dobrze na to zasłużyły. Nie bój się — dodał. — Nie wiem czy to stare przyzwyczajenie, ale zachowałem słabość dla pistolów.
 — Numer 941 — liczy lokaj.
 — Zostało dwie i pół stopy — rzekł — mierniczy — co z tem zrobić?
 — Będzie dla jakiegoś chudego klienta — zauważył cicho Kokardas.
 — Przyślijcie stolarzy zaraz po zebraniu. — rozkazał lokaj.
 — Po jakim zebraniu? — zapytał Paspoala Kokardas.
 — Postarajmy się tego dowiedzieć; gdy; się wie, co się dzieje w domu, sprawa już się przez to posuwa.
 Kokardas na tę słuszną uwagę, pogłaskał po brodzie Paspoala, jak tkliwy ojciec ucieszony z budzącej się inteligencyi ukochanego syna.
 Służący i miernicy odeszli.
 Nagle od strony sieni dały się słyszeć liczne głosy.
 — Dla mnie! Dla mnie! — krzyczano.