Strona:PL Feval - Garbus.djvu/171

na Gironne, który jest wspaniałym kawalerzystą!...“
 Gironno przyłożył rękę do serca. Inni przygryźli usta.
 “Pan Noce także mi się podoba” — mówił dalej Gonzaga, powtarzając autentyczne słowa króla. — “A ten pan Saldani musi być świetnym wojakiem.“
 — Po co to? — szepnął mu do ucha Chaverny. — Saldani jest nieobecny.
 Rzeczywiście nie widziano od wczoraj ani barona Salciani’ego ani kawalera Faenzy.
 Gonzaga mówił dalej, nie zwracając uwagi na te słowa:
 — Najjaśniejszy pan mówił mi o tobie Montobarcie; o tobie także, Choisy i o wielu innych.
 — A czy najjaśniejszy pan — przerwał markiz — raczył zauważyć elegancką i szlachetną postawy pana Pejrola?
 — Najjaśniejszy pan — odparł sucho Gonzaga — nie zapomniał nikogo, z wyjątkiem ciebie.
 — Dobrze mi tak! — zawołał Chaverny. — To mnie nauczy!
 — Znają już tam sprawę twoich kopalni, Albercie — ciągnął dalej Gonzaga. — “A ten twój Oriol“ rzekł mi król ze śmiechem “czy wiesz, że mi mówią, iż jest bogatszy odemnie!”
 — Ach, co za umysł! Jakiego pana będziemy w nim mieli!
 Był to okrzyk ogólnego uwielbienia.
 — Ale — dodał Gonazga z dobrym uśmiechem, — to są tylko słowa. Mamy coś więcej,