Strona:PL Feval - Garbus.djvu/239

trudniejsi do zmylenia, że z góry przygotowani byli usłyszeć kłamstwo.
 Gonzaga dokonał cudu. Uwierzono mu. Wszyscy by przysięgli, że powiedział prawdę. Oriol, Gironne, Albret i inni nie spełniali już tylko obowiązku, byli naprawdę przekonani i mówili sobie:
 — Potem będzie kłamał, ale teraz mówi prawdę!
 I dodawali.
 — Czy to być może, aby w tym człowieku było tyle wielkoduszności przy takiej przewrotności?
 Sędziowie, wielcy panowie żałowali, że chwilami mu nie ufali. Podnosiła go w ich oczach rycerska miłość do żony, wspaniałomyślne przebaczenie tak długich krzywd. W wiekach największej przewrotności cnoty rodzinne są uszanowanym piedestałem. Wszystkie serca żywiej zabiły. Lamoignon otarł łzy, a Villeroy stary wojak zakrzyknął:
 — Zaiste, książę, jesteś szlachetnym człowiekiem!
 Ale największem zwycięstwem było nawrócenie sceptycznego Chaverny. Markiz opierał się długo, ale ostatecznie słowa księcia rozbroiły go zupełnie.
 — Jeżeli to zrobił, — rzekł do Choisy, — to, na Lucypera! przebaczę mu wszystko inne.
 Aurora powstała drżąca, blada, podobna do widma. Kardynał musiał podtrzymać ją własnem ramieniem.
 Stała z oczami utkwionemi we drzwiach, za któremi znikł Pejrol. W rysach jej twarzy