Strona:PL Feval - Garbus.djvu/258

 — Dawniej lubił pić.
 — Jeżeli go niema, oto najprostszy plant weźmiesz tę kartkę!
 Gonzaga podał Pejrolowi jeden z dwóch biletów na bal regenta, pozostawionych dla Saldaniego i Faenzy.
 — Postarasz się — ciągnął dalej — o balową toaletę, ładną i elegancką, podobną do tej, którą obstalowałem dla dony Kruz. Weźmiesz karetę, pojedziesz na ulicę Chantre i tułasz się do młodej dziewczyny w imieniu samego Lagardera.
 — To znaczy: zaryzykować swoje życie — zauważył Pejrol.
 — Głupstwo! Sam widok sukni i klejnotów olśni ją zupełnie, powiesz więc tylko “Lagarder przysyła to pani i czeka na nią”.
 — Zły fortel! — odezwał się tuż za nimi jakiś skrzeczący głosik. — Dziewczyna się nie ruszy.
 Pejrol odskoczył na bok, Gonzaga położył rękę na szpadzie.
 — Nie bój się! — mruknął z daleka Kokardas. — Patrzno, braciszku Paspoal, widziesz tego człowieka?
 — Ach! — odrzekł Paspoal. — Gdyby natura tak mnie pokrzywdziła i gdybym nie miał już nadziei podobać się kobietom, targnąłbym się na własne żyjcie.
 Pejrol począł się śmiać jak wszyscy tchórze gdy widzą, że niepotrzebnie się przestraszyli.
 — Ezop 2-gi! — zawołał.
 — Znowu ta figura! — rzekł z humorem