Strona:PL Feval - Garbus.djvu/365

Aurora. — Flora, moja najdroższa, jakam ja szczęśliwa, że ciebie widzę!
 Ale po chwili pod wpływem skrupułów dodała:
 — Ale kto cię tu wpuścił, mnie nie wolno nikogo przyjmować.
 — Nie wolno? — powtórzyła Flora.
 Proszono, jeżeli wolisz. rzekła Aurora rumieniąc się.
 — Ot, co nazywam dobrze strzeżonym więzieniem — zawołała Flora — drzwi szeroko otwarte niema żywej duszy do pilnowania!
 Aurora żywo podbiegła do kuchni. Nie znalazła tam oczywiście nikogo i drzwi były szeroko otwarte. Zawołała na Franciszkę i Janka. Nikt nie odpowiedział. Wiemy, gdzie w tej chwili znajdowała się staruszka i jej wnuczek. Aurora tego nie wiedziała, ale mistrz Ludwik zapowiedział, że noc pełna będzie dziwnych przygód, więc pomyślała tylko:
 — To on pewnie chciał tego.
 Zamknęła drzwi na klamkę i powróciła do dony Kruz, stojącej przed lustrem.
 — Niech ci się przypatrzę — rzekła Flora. Mój Boże jak ty wyrosłaś i wypiękniałaś!
 — A ty! — odparła Aurora.
 Przypatrywały się sobie z radością i zachwytem.
 — Ale ten kostyum? — zapytała Aurora.