Strona:PL Feval - Garbus.djvu/393

 — “W tym domu jest młoda dziewczyna”..
 — Tyś nie chciał, abym się upewnił, że ona jest tu rzeczywiście! — przerwał Paspoal.
 — To niepotrzebne, posłuchaj!
 Z sąsiedniego pokoju doleciał wesoły wybuch śmiechu. Braciszek Paspoal przyłożył rękę do serca.
 — “Weźmiecie młodą dziewczynę — mówił dalej Kokardas, recytując swoją lekcyę — a właściwie poprosicie ją grzecznie, aby wsiadła do karety, której każecie pojechać do pawilonu”....
 — “I nie użyjecie przemocy — dorzucił Paspoal — chyba, że będzie tego konieczna potrzeba”.
 — To właśnie! I uważam, że pięćdziesiąt pistolów jest dobrą zapłatą za taką robotę!
 — Ten Gonzaga jest szczęśliwy, — rzekł miękko Paspoal.
 Kokardas dotknął ręką swej szpady. Paspoal ujął go za rękę.
 — Szlachetny przyjacielu — westchnął — zabij mnie zaraz, to jedyny sposób, żeby ugasić ogień, który mnie spala. Oto moja pierś, uderzaj.
 Gaskończyk patrzył na niego przez chwilę z głębokiem współczuciem.
 W sąsiednim pokoju hałas był coraz głośniejszy.
 Nagle Korkadas i Pospoal drgnęli, bo tuż za nimi odezwał się jakiś skrzeczący głosik.
 — Czas już!
 Odwrócili się szybko, Garbus w pałacu