Strona:PL Feval - Garbus.djvu/398

 Paspoal stracił ochotę do żartów i wyszeptał:
 — Jest tam młoda dziewczyna. — rzkł.
 Garbus wziął ze schodów dwie latarnie, jakie noszą nocą na ulicach zapalone.
 — Weźcie to, — rzekł.
 — Cóż znowu — powiedział z gniewem Kokardas, — czy myślisz, że dościgniemy karetę?
 — Jest już daleko, jeżeli ciągle jedzie! — dodał Paspola.
 — Weźcie to!
 Garbus był uparty. Kokardas i Pospoal wzięli po latarni.
 Potem wskazał palcem na pokój, z którego wyszła dona Kruz.
 — Jest tam młoda dziewcyna. — rzekł.
 — Jeszcze! — zawołali równocześnie dwaj przyjaciele.
 A Paspoal dodał:
 — Dwie karety!
 — Ta dziewczyna kończy się ubierać — mówił dalej garbus. — Wyjdzie przez te samo drzwi co i tamta....
 Kokardas wskazał zapalone latarnie.
 — Zobaczy nas.. — kończył.
 — Zobaczy was.
 — A my, co zrobimy?
 — Zaraz wam powiem. Zaczepcie młodą dziewczynę otwarcie i z szacunkiem. Powiedzcie jej: “Jesteśmy tu, aby zaprowadzić panią na bal regenta”.
 — Nie było ani słowa o tem w rozporządzeniu księcia Gonzagi — zauważył Paspoal.