Strona:PL Feval - Garbus.djvu/40

 — Co to znaczy, przyjacielu?
 Kokardas powstał, inni poszli za jego przykładem. — Do kroćset, kochaneczku! — rzekł, zmieniając nagle ton — mówmy otwarcie. Jesteśmy tu wszyscy mistrzami fechtunku, a więc szlachcicami. Szczególniej ja, Gaskończyk! Nasze rapiery — w tej chwili uderzył po rękojeści swojego, — nasze rapiery chcą wiedzieć, co mają robić.
 — Ot co! — przytwierdził braciszek Paspoal, przysuwając uprzejmie stołek zaufanemu księcia Filipa Gonzagi.
 Wszyscy gorąco mu przytaknęli Pejrol wahał się chwilę.
 — Moje zuchy, — rzekł, — jeżeli tak bardzo pragniecie wiedzieć, to sami mogliście byli łatwo odgadnąć. Do kogo należy ten zamek?
 — Do p. markiza Kajlusa, do kroćset! Dobry pan, którego żony nie starzeją się. Kajlusa zamek, a więc?
 — Zaiste, co za domyślność! — rzekł dobrodusznie p. Pejrol, — pracujecie dla p. markiza Kajlusa. — Czy wierzycie w to towarzysze? — zapytał Kokardas zuchwałym tonem.
 — Nie! — odrzekł braciszek Paspoal.
 — Nie! — powtórzyła uległa gromada.
 Trochę krwi napłynęło do chudych policzków Pejrola.
 — Jakto, hultaje! — zawołał.