Strona:PL Feval - Garbus.djvu/400

 — Nie bój się! — zawołał Gaskończyk. — Widzieliśmy dyabła!
 — Trzymajmy się dobrze, szlachetny przyjacielu.
 — Korono cierniowa! Bądźmy cnotliwi, jak anieli i trzymajmy się dobrze. Wyobraź sobie, że zdawało mi się, iż poznaję....
 — Małego Paryżanina?
 — Nie, ale w tej dziewczynie, którą wsadziliśmy do karety, tę Cygankę, którą widziałem w Hiszpanii z Lagarderem.
 W tej chwili otworzyły się drzwi od pokoju Aurory. Paspoal wydał stłumiony okrzyk.
 — Co się stało? — zapytał przestraszony Gaskończyk.
 Wszystko go teraz przerażało.
 — Dziewczyna, którą widziałem z Lagarderem we Flandryi — wybełkotał Paspoal.
 Na progu stała Aurora.
 — Floro! — zawołała. — Gdzież jesteś?
 Kokordas i Paspoal trzymając w rękach latarnie posunęli się, schyleni nizko. Byli zupełnie zdecydowani wypełnić rozkazy garbusa. Wyglądali przytem na dwóch modelowanych i wspaniałych lokajów.
 Aurora była tak cudownie piękna w balowym stroju, że mimowoli patrzyli na nią z zachwytem.
 — Gdzie jest Flora? Czy ta szalona dziewczyna pojechała bezemnie?
 — Bez pani — powtórzył jak echo Kokardas.
 — Bez pani! — powiedział równocześnie Paspoal.