Strona:PL Feval - Garbus.djvu/411

 — O, w tej porze nigdy — jego królewska wysokość nie zajmuje się sprawami państwa!
 — A jednak może jaki ambasador..
 — Nie, nie! U jego królewskiej wysokości nie było wcale żadnego ambasadora..
 — To może jakiś nowy kaprys..
 — Nie, nie! U jego królewskiej wysokości nie było żadnej damy.
 Stanowcze i kategoryczne odpowiedzi dawał Oriol. Ciekawość ogólna wzrastała.
 — Więc któż wtedy był u jego królewskiej wysokości?
 — A właśnie dopytywano się o to — odrzekł finansista. — Nawet sam p. Gonzaga wściekły z gniewu, osobiście o tem się dowiadywał.
 — I cóż mu lokaje odpowiadali? — pytał Nawail.
 — Tajemnica, panowie, tajemnica! Pan regent od chwili otrzymania jakiegoś pisma z Hiszpanii, jest bardzo smutny. Pan regent wydał dziś rozkaz wprowadzenia przez małe ukryte drzwiczkami na podwórcu Fontan jakąś dziwną osobistość, której żaden z lokajów, nigdy nie widział, z wyjątkiem jednego Blondo, któremu udało się przez dziurkę od klucza dojrzeć jakiegoś garbusa czarno ubranego od stóp do głowy.
 — Garbusa! — zawołało naraz wiele głosów. — Wszędzie teraz pełno garbusów!
 — Jego królewska wysokość regent zamknął się z nim w gabinecie i przed nikim drzwi nie otworzył.