Strona:PL Feval - Garbus.djvu/415

 — A gdybym chciał się z nim widzieć, gdziebym go mógł znaleźć?
 Na to pytanie nie mogę odpowiedzieć waszej królewskiej wysokości.
 — Jednak..
 Wasza królewska wysokość ma policyę, która uchodzi za zręczną, spróbujcie.
 — Czy to wyzwanie mój panie?
 — To groźba, wasza królewska wysokość Za godzinę do tej chwili, Henryk Lagarder może być najkompletniej zabezpieczony przed poszukiwaniem policyi, a kroku, który zrobił obecnie, aby porachować się z waszem sumieniem, nigdy nie powtórzy. A więc krok ten uczynił wbrew chęci? — zapytał Filip Orleański.
 — Wbrew chęci, tak właśnie — odpowiedział garbus.
 — Dlaczego?
 — Dlatego, że szczęście całego jego życia jest w grze, którejby chciał i mógł nie zgrywać.
 — A któż go zmusił do zgrywania tej gry?
 — Przysięga.
 — Złożona komu?
 — Człowiekowi, który dawno umarł.
 — Jak się nazywał ten człowiek?
 — Wasza wysokość znała go dobrze, człowiek ten nazywa się Filip Lotaryński, książę Nevers.
 Książę regent posępnie opuścił głowę na piersi.
 — Dwadzieścia lat! — szepnął z ciężkiem westchnieniem. — Ja nic nie zapomniałem, nic!