Strona:PL Feval - Garbus.djvu/417

 — Ponieważ powiedział sobie: “Wówczas dopiero zwolnię się z opiekuństwa, gdy panna Nevers będzie dojrzałą i gdy będzie mogła poznać swych przyjaciół i nieprzyjaciół”
 — I posiada dowody! Wszystkie z wyjątkiem jednego.
 — Jakiego?
 — Dowodu, któryby ujawniał spełnioną zbrodnię, znacząc zabójcę.
 — A on zna zabójcę?
 — Tak mu się zdaje; wie, że pewien znak potwierdziłby podejrzenia.
 — A ten znak nie może służyć za dowód.
 — Wasza królewska wysokość sam to osądzi wkrótce. Co do urodzenia i tożsamości dziewczyny wszystko jest w porządku.
 Regent zamyślił się.
 — Jaką przysięgą związał się ten Lagarder zapytał po chwilowem milczeniu.
 — Przyrzekł ojcu dziecka, że będzie mu ojcem — odpowiedział garbus.
 — Więc on tam był w chwili śmierci?
 — Był tam. Umierając, Nevers powierzył swą córkę jego opiece.
 — A czy ten Lagarder walczył z bronią w ręku w obronie Neversa?
 — Robił co tylko mógł. Po śmierci księcia zdołał umknąć z dzieckiem, pomimo, że był sam jeden przeciw dwudziestu.
 — Słyszałem, że podobno nie było na święcie straszniejszj szpady — szepnął regent. — Ale w opowiadaniu pańskiem dużo jest niejasności. Jeżeli ten Lagarder obecnym był pod-