Strona:PL Feval - Garbus.djvu/42

 Kokardas ciągnął dalej:
 — Książę Lotaryński, Filip de Nevers.
 — Wiecie w takim razie więcej odemnie! — rzekł Pejrol.
 — O nie! Korono cierniowa! I to nie wszystko. Jest jeszcze coś więcej i tego moi towarzysze pewno nie wiedzą. Aurora Kajlus nie jest kochanką p. Neversa...
 — Ach!... — zawołał Pejrol.
 — Jest jego żoną! — dokończył śmiało Gaskończyk.
 — Pejrol zbladł i wybełkotał:
 — Skąd ty to wiesz, ty?
 — To pewne, że wiem, a jakim sposobem, to mniejsza z tem. Zaraz pokażę, że wiem wiele jeszcze innych rzeczy. Przed czterema laty odbył się tajemny ślub w kaplicy Kajlusa i jeżeli się nie mylę, ty i twój szlachetny pan...
 Przerwał i, szyderskim ruchem, zdjął swój pilśniowy kapelusz.
 — Wyście byli świadkami, panie Pejrol — dokończył.
 Pejrol nie zaprzeczał.
 — Do czego prowadzisz? — zapytał tylko.
 — Do wykrycia imienia tego wielkiego pana, któremu będziemy służyli tej nocy — odparł Gaskończyk.
 — Nevers poślubił córkę, pomimo woli jej ojca — rzekł Pejrol. — P. markiz Kajlus mści się. Cóż może być bardziej prostego.
 — Nic, gdyby ten poczciwy Klucznik wiedział o tem. Ale wy byliście dyskretni, p. Kaj-