Strona:PL Feval - Garbus.djvu/422

go Filipa. Jeżeli p. Lagarder — rzekł głośno — będzie potrzebował pomocy....
 — P. Lagarder błaga waszą królewską wysokość tylko o jedną rzecz.
 — O jaką?
 — O dyskrecyę. Jedno nierozważne słowo może zgubić wszystko.
 — Dobrze. Będę milczał.
 Garbus złożył ukłon głęboki i ukrywszy list bezpieczeństwa w kieszeń, zwrócił się ku wyjściu.
 — A więc za dwie godziny? — rzekł na pożegnanie regent.
 — No, cóż Ezopie, otrzymałeś to, o co ci chodziło? — zapytał stary stróż, Brean.
 — Owszem — odpowiedział garbus, wtykając w dłoń stróża podwójnego luidora. — Ale teraz chcę popatrzyć na bal.
 — Ot piękny z ciebie tancerz — zaśmiał się stróż.
 — Wszystko jedno. — Chcę — upierał się garbus. — Daj mi tylko klucz od twojej budki w ogrodzie.
 — Na co ci?
 Garbus w odpowiedzi wsunął mu do ręki drugiego podwójnego luidora.
 — Jakie to dziwaczne fantazye ma taki człeczyna podziwiał stróż. No, masz klucz od moje siedziby.
 — Chcę także — zaczął garbus — abyś zaniósł tam, do twej budki, ów pakiet, który ci powierzyłem dziś rano.