Strona:PL Feval - Garbus.djvu/430

 — W jakiejś zdradzieckiej zasadzce — dodał p. Senneterre.
 — Jeżeli się nie mylę — dorzucił p. Rohan — posądzono markiza Kajlusa-Tarridesa, ojca księżnej Gonzagi.
 — Ojciec mój nieraz o tem mówił — rzekł Navail.
 — Mój ojciec był przyjacielem zmarłego księcia Neversa — rzekł Chaverny.
 Pejrol słyszał to wszystko i kurczył swą postać.
 A garbus zaczął znów głosem cichym, głębokim:
 — Zamordowany podłe, z tyłu, w zasadzce — to wszystko prawda, ale zbrodniarz nie nazywał się Kajlus-Tarrides.
 — Jakże więc się nazywał! — dopytywano się ze wszystkich stron.
 Ale garbusowi nie podobało się odpowiadać na zapytania. Zaczął sam dalej mówić głosem szyderczym i lekceważącym, w którym przebijała gorycz.
 — Sprawa ta narobiła hałasu, ponownie, wielkiego hałasu. Przez cały jeden tydzień mówiono o niej. W drugim tygodniu mówiono znacznie mniej. Po miesiącu na tego, co wymówił nazwisko Neversa, patrzano jak na raroga...
 — Jego królewsko wysokość — przerwał Rohen — robił wszystko co mógł!
 — Tak, tak, ja wiem. Jego królewska wysokość był jednym z trzech Filipów. Jego królewska wysokość chciał pomścić przyjaciela. Ale co było robić? Ten zamek Kajlusów jest na