Strona:PL Feval - Garbus.djvu/448

 — A więc proponuję — mówił Chaverny, — aby piękne dziecko nie znalazło wcale tego kogo szuka.
 Brawo! Brawo!
 — Nareszcie dawny nasz Chaverny zmartwychstał!
 — A dalej — ciągnął młody markiz — proponuję, aby piękne dziecko zamiast owego chłystka znalazło którego z nas.
 — Brawo! Brawissimo! Niech żyje Chaverny!
 — Ale — zaczął Navail — którego z pomiędzy nas ma ona znaleźć?
 Mnie! Mnie! Mnie! — wolał każdy w chórze z innymi. Nawet sam Oriol — pomimo całego szacunku dla Nivelli.
 Chaverny ruchem ręki nakazał milczenie.
 — Panowie — rzekł, — tymczasem jeszcze takie dabaty są przedwczesne. Gdy zdobędziemy piękne dziewczę, t. j. wyrwiemy z rąk tych dwóch stróżów, wówczas uczciwie zagramy w kości, czy w faraona, czy w orła i reszkę o to, który z nas ma dotrzymymać jej towarzystwa.
 Tak mądre zdanie przyjęte zostało jednogłośnie.
 — A więc do ataku! — zawołał Navail.
 — Chwilkę jeszcze, panowie! — rzekł Chaverny. — Proszę dla siebie o zaszczyt kierowania tą wyprawą.
 — Zgoda! Zgoda! Do ataku!
 Chaverny obejrzał się dokoła.
 — Przedewszystkiem — przestrzegał —