Strona:PL Feval - Garbus.djvu/493

 — Czego mogłabym żałować, jeżeli ty zostaniesz ze mną?
 — Słuchaj dzisiejszej nocy chciałem ci uchylić róg zasłony, ukrywając przepychy świata. Widziałaś dwór, zbytek, śwatła; słyszałaś głosy zabawy. Co myślisz o tem.
 — Dwór jest piękny — odparła Aurora. — Ale ja nic wszystko widziałam, prawda?
 — Czy czujesz się stworzona do tego życia? Oczy twoje błyszczą: lubiłabyś świat i zabawy?
 — Z tobą, tak.
 — A bezemnie?
 — Nic, bez ciebie.
 Lagarder przycisnął do ust jej obie ręce. Czy widziałaś — mówił jednak dalej — te kobiety wesołe i uśmiechnięte?
 — Wydają się szczęśliwe i bardzo piękne.
 — Tak, one są — szczęśliwe, mają zamki, pałace...
 — Gdy ty jesteś w naszem mieszkaniu Henryku, wolę od pałacu.
 — Mają przyjaciół.
 — Czyż ja nie mam ciebie?
 — Mają rodzinę?
 — Ty jesteś moją rodziną.
 Aurora odpowiadała na te wszystkie pytania bez najmniejszego wahania z uśmiechem na ustach. To jej serce przemawiało. Ale Lagarder chciał ją wypróbować aż do końca. Wezwał całą odwagę i zaczął po chwili.
 — One mają matkę.
 Auroro zbladła. Już się nie uśmiechała. W