Strona:PL Feval - Garbus.djvu/544

 — Dobrze wykręcił! Dobrze!
 — Jeżeli Medor miał zwyczaj (a mogę tego dowieść) spania w swej budzie, ja, który posiadłem za trzydzieści tysięcy franków prawa i przywilej Medora, ja zamierzam postępować jak on i nie wyjdę stąd, chyba mię siłą wyrzucą.
 Teraz Gonzaga także się uśmiechnął. Skinął twierdząco głową. Odźwierny się usunął.
 — Chodźno tu — rzekł książę.
 Ezop w jednej chwili wyszedł z budki.
 Zbliżył się i skłonił jak dobrym kamratom.
 — Dlaczego chcesz tu mieszkać? — zapytał Gonzaga.
 — Ponieważ miejsce jest pewne, a ja mam pieniądze.
 — Czy myślisz, żeś zrobił dobry interes wynajmując tę budę?
 — Złoty interes, ekscelencyo, z góry wiedziałem o tem.
 Gonzaga położył mu rękę na ramieniu, garbus jęknął z bólu.
 Raz się już to zdarzyło w sieni pałacu regenta.
 — Co ci się stało? — zapytał książę zdziwiony.
 — Pamiątka z balu, ekscelencyo, zadraśnięcie.
 — Zadużo tańczył — zawołano.
 Gonzaga rzucił na swych służalców spojrzenie pełne pogardy.
 — Macie ochotę drwić sobie z niego, panowie — przemówił, — ja także, może. Ale