Strona:PL Feval - Garbus.djvu/556

 — Gdyby mi nie przerwano, z góry odpowiedziałbym na wszystkie nasze podejrzenia. Otóż gdym po raz pierwszy stanął na progu waszego domu, ekscelencyo, i ja również wahałem się, rozważałem wątpiłem. Widziałem raj; raj, którego pożądałem; nie ten, który obiecuje Kościół, lecz raj Mahometa, ze wszystkiemi rozkoszami, ziemskiemi: piękne kobiety, dobre wino, nimfy w wieńcach kwiatowych i pieniący się złotem nektar. Byłżem gotów na wszystko, ażeby wejść do tego ponętnego Edenu? Zapytywałem się siebie o to, zanim wszedłem i wszedłem, wasza ekscelencyo.
 — Ponieważ czułeś się gotowym na wszystko? — zapytał Gonzaga.
 — Na wszystko! — odpowiedział garbus stanowczo.
 — Wielki Boże! Co za szalona żądza rozkoszy i przepychu!
 — Od lat czterdziestu o tem marzę; żądzo płodzą się pod memi siwemi włosami.
 — Słuchaj — rzekł książę — szlachectwo można kupić, zapytaj o to Oriola!
 — Nie chcę szlachectwa które się kupuje.
 — Zapytaj Oriola, czy ono mu cięży?
 Ezop wskazał na garb swój komicznym ruchem.
 — Czy nazwisko waży tyle, co to?
 A potem zaczął tonem poważnym:
 — Nazwisko czy garb, to są ciężary, które mogą zgnieść tylko umysłowo słabych. Ja jestem za małą osobistością abym się mógł porównywać z takim poważnym finansistą, jak p. Oriol. Jeżeli jednak nazwisko gniecie go, tem