Strona:PL Feval - Garbus.djvu/598

 — Który to? — powtórzyła.
 Ten, co najbardziej pijany — odpowiedziała dona Kruz.
 — Gotowi! Jesteśmy gotowi! — wrzeszczą no wciąż chórem.
 Wszyscy stanęli pod drzwiami, nie wyłączając dam; każdy z jakimś improwizowanym instrumentem w ręku do akompaniowania śpiewawającemu. Powstał hałas nie do opisania.
 Pejrol jeszcze raz próbował zwrócić uwagę nieśmiałą, ale Navail i Gironne podnieśli go za kołnierz i powiesili na szaragach do ubrania.
 — Kto będzie śpiewał?
 — Chaverny! Naturalnie Chaverny!
 I młody markiz popychany, przechodził z rąk do rąk, wkońcu oparł się całem ciałem o drzwi.
 Aurora poznała go w jednej chwili i cofnęła się raptownie.
 — No, cóż? — rzekła dona Kruz. — Dlatego, że jest trochę zamroczony? To, widzisz, kochanie, taka moda na dworze. Ale on jest zachwycający.
 Chaverny ruchem ręki domagał się ciszy. Więc naraz wszystko się uspokoiło.
 — Panienki i panowie — przemówił markiz. — przedewszystkiem obstaję, aby wam wyjaśnić moje położenie.
 Podniosła się burza okrzyków.
 — Żadnych przemówień! Śpiewaj albo milcz!
 — Położenie moje takie proste, pomimo, że na razie wydaje się....