Strona:PL Feval - Garbus.djvu/622

szeć co mówi i zmarszczył brwi w zamyśleniu.
 — Panowie — rzekł, ostrząsając się, — czy myślicie, że przedsiębrane środki ostrożności są wystarczające?
 Chaverny wzruszył ramionami i zaczął się śmiać.
 — Dwudziestu przeciw jednemu! — rzekł szyderczo Navail. — To całkiem uczciwie.
 — Dobra! — zawołał Oriol, uspokojony ta ką potężną liczbą obrońców. — Nie boimy się wcale.
 — Czy myślicie — ciągnął dalej Gonzaga, — że dwudziestu ludzi wystarczy, aby go zaskoczyć znienacka i schwycić żywym lub umarłym?
 — To za dużo, ekscelencyo! Za dużo! — za wołano ze wszystkich stron.
 — A więc z góry mi przyrzekacie, że nikt z was nie zarzuci mi braku ostrożności?
 — Daję na to moją głowę! — zawołał Chaverny. Jeżeli tu czego brakuje, to napewno nie ostrożności.
 — Trzeba mi było tego świadectwa — rzekł Gonzaga. — A teraz czy chcecie wiedzieć moje własne przekonanie.
 — Prosimy, ekescelencyo!
 Napełnino szklanki. Gonzaga wstał.
 — Według mego przekonania — mówił wolno — nic tu nie pomoże, nie. Znam tego człowieka. Jeżeli Lagarder powiedział: O dziewiątej między wami będę“, to przysięgam wam, że o dziewiątej ujrzymy naprzeciw siebie Lagardera. Niema tak licznej straży, aby