Strona:PL Feval - Garbus.djvu/642

tuzyastycznie w dłonie.
 Chaverny podtrzymywany przez przyjaciół spełnił również swój puhar ale był to już ostatni jego wysiłek.
 — No, jeszcze jedne! — proponował garbus trzeźwy i wesoły, wyciągając swój puhar.
 — Jeszcze dziesięć! — odpowiedział Chaverny, nie mogąc utrzymać się nawet w pozycyi siedzącej.
 — Trzymaj się markizie! — wołano.
 Chaverny zaśmiał się idy etycznie.
 — Nie bójcie się — bełkotał niewyraźnie — zatrzymajcie tylko huśtawkę, i stół niech się tak nie kręci!
 Nivella postanowiła nie czekać dłużej. Była zresztą odważną. Zbliżyła się do garbusa.
 — Skarbie drogi — rzekła — ja tylko tak na śmiech. Gdyby mnie zarzynano, nigdybym nie zakładała się przeciwko tobie.
 Zabrał ze stołu swój pugilares, włożyła go do kieszeni odeszła obrzucając markiza pogardliwem spojrzeniem.
 — No, dalej! — wołał tymczasem Ezop II. Dajcie wina! Pić mi się chce!
 — Pić — powtarzał markiz. — Wypiłbym morze całe! Zatrzymajcie huśtawkę!
 Znów napełnion puhary. Garbus ujął za swój pewną ręką.
 — Zdrowie dam! — zawołał.
 Chaverny robił nadludzkie wysiłki, aby podnieść swój puhar, lecz ów wymknął mu się z ręki, wylewając wszystko wino na stół.
 Oburzenie Kokardasa nie miało granic.
 — Nie bój się — mruczał do siebie, — ta-